Can'ım, oğlum, 4 aylık oldun, son 1 ayın büyük çoğunluğunu ayrı geçirdik seninle, annen işe başladı kısa bir süreliğine, o sürenin dolmasını sabırsızlıkla bekliyor. Tüm gün, tüm hafta seninle olacağı günleri sabırsızlıkla bekliyor. Aklının bir parçası iş hayatında kalacak ama seni en iyi yetiştirecek olanın da yine kendisi olduğunu biliyor.
Akşam eve geldiğimde, seninle konuşuyorum. Hayran hayran gözümün içine, ta içine bakıyorsun, uzun uzun. Heyecanlanıp, sen de katılıyorsun sohbete, güvencin gibi guruluyorsun, gözlerin öyle bir gülüyor ki... O anları hiçbir şeyle değişemem.
Büyüyorsun, inanılmaz geliyor her geçen gün sende değişenler...
Önceleri ilgini çekmeyen akvaryum, şimdi senin en büyük ilgi alanın kitap raflarından sonra... Balıklar dolaşıyor, sen gözlerinle onları takip ediyorsun, yine annen konuşuyor hiç durmadan. Bu kırmızı balık, bu sarı, bu turuncu, bu da büyük balık....
Bir yandan da annen fotoğraf çekmek istiyor hiç olmadığı kadar, ama seninleyken aklının köşesinden geçmiyor fotoğraf çekmek, seni seyretmek varken, seninle dolu dolu yaşamak varken, senin fotoğrafını çekmeyi hiç istemiyor. Baban devreye giriyor bu noktada...
Büyüyeceksin ve seninle doyasıya gezeceğiz bu şehirde, bu ülkede ve bu dünyada...
Büyü bebeğim, büyü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder