Kar taneleri diliyoruz bolca...
Burda ya da Masal Ülkesine vardığımızda Alplerde...
Karın yağışını daha bir hevesle bekleyeceğiz
Ve o vakit kaptığımız gibi aşağıdakini, dışarıya karın ortasına çıkacağız, karın ne güzel birşey olduğunu nasıl bir keyif olduğunu öğrenecek Can...
Bizim kızağımız da yoktu çocukken, kar giysimiz, kar çizmelerimiz de, naylon torbalarımız vardı kızak yerine, üstüste giyilen kazaklar kar giysisi yerine ve bulabilirsek de bir çizme ayağımıza, annemin ördüğü yün çoraplar içine de...
Ne keyifliydi, Ne mutluluktu kar...
Korkulmazdı, sıkıntı vermezdi, yolu gözlenirdi...
Üşümek de yoktu, karın tadı da güzeldi hem, temizinden bir avuç alınıp okul çıkışında yiye yiye eve varışımız gözümün önünde...
Yeniden o günlere dönmek mümkün mü?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder