Tam bir eskiciyim, eskinin sadeliğini, saflığını ve naifliğini seviyorum.
Emayeler nostaljide en en en sevdiğim şey.
Dün arşınladığım sokaklarda yine köşe bucak ara ara göz kırpan tanıdık pek çok şey vardı. En önemlisi yine keyifliydi, huzurluydu. Ne zaman gitsem ve görsem aklımdan geçerdi ama harekete geçmemiştim. Bu sefer hadi dedim. Kolları sıvadım, pek sevdiğim pazenlerden bir etek dikiverdim. Son serin günlere yetiştirdim.
Pek de bilmediğim, dikiş kurallarına bağlı olmayarak, tamamen doğaçlama, beli lastikli bir etek.
(Pizza kulesi foto kuzunun oyunu arasında ayırdığı aslında çok da ayırmak istemediği kısa aradan :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder