"Milli benliği bilmeyen milletler başka milletlere yem olurlar mı? Bunun örneği var mı? Yoksa safsatadan ibaret mi?" diye sormuş Uğur Sevi.
Milli benliği bilmeyen milletler zaten millet olmazlar. Ya da o millet olmazlar, başka millet olurlar. Millet subjektif bir varlıktır; millet olma şuuru yoksa millet olmaz. Falan değil filan millete mensup olmaktan ötürü kimsenin mutsuz olduğunu duymadım.
Dedesi Ahmet olduğu halde adı Yorgo olanların, ya da dedesi Yorgo olup kendi Ahmet olanların, bu durumundan ötürü karalar bağlaması nadirattandır. Aksine, "şaraptan dönme sirke keskin olur" ilkesi uyarınca, çoğu zaman, milliyetlerini daha beter bir gururla taşırlar.
"Yem olmak" nedir, bilmiyorum. Ama başka bir milletin altında ya da yanında, bir tür üvey kardeş gibi yaşayanlar, milli benliğini bilmeyenler değil, bazen hastalıklı bir inatla bilmeye devam edenlerdir. Bkz. İskoçlar, Basklar, Fransız Quebec'liler, Kürtler, Osmanlı Ermenileri. Bugün "Fransız" olmuş Normanları veya Burgonları, yahut "Türk" leşmiş Türkmenleri kimselere yem olmakla suçlayan mı var?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder