Hamza Hamzaoğlu Röportajı

İzmir’de 90’lı yılların başında yatılı okuduğum okulun şoförü Emin Abi ile sıklıkla telli sahada maçlar yapardık. Galatasaray’a yeni transfer olmuş Hamza Hamzaoğlu’nu kendisinin yetiştirdiğini iddia ettiğinde hep beraber adamı makaraya alıp eğlenmiştik. Ta ki Galatasaray’da yıldızı parlayan genç yetenek Hamza Hamzaoğlu mahallesinin Emin Abi’sini bizim okulda ziyaret edene kadar.. Çocukluğumun da kahramanı olan ve efendiliğiyle futbol dünyasında kendisine ayrı bir yer edinen bu vefakâr futbol emekçisiyle BirGün’e ve Borges Blog'a özel güzel bir söyleşi gerçekleştirdik ve muhabbete de buradan başladık.

Benim çocukluğum ülkenin gündeminde olan yıldız futbolcunun okuduğum okulun şoförünü ziyaret etmesinden fazlasıyla etkilendi. Öncelikle bu vefakâr yapınızdan dolayı size teşekkür ederek başlayayım.

Emin Abi bizim oturduğumuz sokakta oturuyordu.  Bugünkü konumuma ulaşılmasında bir açıdan emeği olan insanların da arasındadır. Değerli bir insandı benim için.  Aynı sokağın insanlarıydık ve aslında aramızdaki mesafe sanıldığı kadar çok yoktu.

Mahallenizde 14-18 yaş arası futbol oynarken aynı zamanda teknik direktörlük de yapıyormuşsunuz?

Ben futbolu tutku derecesinde seviyorum ve sadece oynamak bana yetmiyordu. Organize edilen maçların içerisinde mahallede teknik adamlık da yapıyordum ve buna müthiş keyif veriyordu.  Öğrendiğim şeyleri kendimden küçüklere de aktarmak hoşuma gidiyordu. Futbolu bir oyun olarak fazlasıyla seviyordum ve bu sevginin bir dışa vurumu da teknik direktörlüktür.

 

Haşim Şahin’in Rüştü Reçber’i anlattığı kitapta Fatih Terim’in yetenekli kaleciyi nasıl keşfettiğini anlattığı bir bölüm var. Orada aynı zamanda bir maçta sizi de keşfedişi anlatılıyordu. Bir hazırlık karşılaşması sizin hayatınızı değiştirdi dersek çok da yanlış olmaz sanırım. O süreci bize anlatır mısınız?

Fatih Terim o zaman hem A milli takım teknik direktörü Sepp Piontek’in yardımcısı hem de Ümit Milli Takım teknik direktörüydü. Türkiye genelinde seçmeler yapılıyordu. Bizim yaş grubunun İzmir’de yapılan seçmelerine ben de katıldım ama seçilememiştim.  Seçme olduğu vakit oyuncular topu ayağına aldığında kimseye vermiyordu ve herkes kendi bireysel yeteneğini sergilemek için fırsat kolluyordu. Ben hali hazırda bireysel yeteneği üst düzeyde olan bir oyuncu değildim ve daha çok takım oyununa yatkın bir insandım.  Kendimi diğerleri gibi gösterme şansına da sahip değildim ve nihayetinde seçilmedim. Benim şansım ise seçilen kadronun İzmir’de kampa girip A takımında sürekli oynama şansını bulduğum İzmirspor ile hazırlık maçı yapmasıdır.  Fatih Terim’den de dinlediğim için hikâyeyi onun gözünden anlatayım. Maç başladı diyordu hoca ve ben sadece karşı takımın sol bekini izliyordum. Bir gün sonra beni kampa çağırdı ve Ümit Mili Takımı’nda oynayıp sonrasında da Galatasaray’a transfer oldum.

Bana gelen soruların büyük bir kısmı en olgun futbol yaşınızda Galatasaray’dan ayrılmanızla ilgiliydi. Toplumsal algı o dönem Hakan Şükür, Arif Erdem, Okan Buruk ile olan arkadaşlığınızı futbol şube sorumlusu Adnan Polat’ın farklı şekilde yorumlayıp kaptan olmanızdan dolayı sizi göndererek bu “birliği”  dağıtma yönünde olduğu..

Tam olarak nedenini bugün ben dahi bilmiyorum.  Bu tarz fikirlerin öne çıkmasını sağlayan o dönem takım arkadaşlarımın beni ikinci kaptan olarak seçmesi olabilir. Ben sadece size o süreci ayrıntılarıyla anlatabilirim ama sonuç kısmında “şu nedenden dolayı” diyemem.  Bu fikre katılıyor musunuz derseniz buna da inanmıyorum çünkü rahmetli Özhan Canaydın döneminde Adnan Polat’ın da futbol şubesinin başında olduğu zaman beni kongre üyesi yaptılar. Pilot takımı Beylerbeyi’ne transfer ettiler. Namaz kılanlar ya da kılmayanlar diye ayrım var mıydı onu da bilmiyorum ama bu konudaki görüşlerimi size aktarmalıyım sanırım.

Buyrun..

Ben elimden geldiğince inançlarımın gereğini yapmaya çalışırım. Az ya da çok. Doğru ya da yanlış.  Bu benimle Allah arasında olan bir ilişkidir.  Yalnız bir diğerinin bu özel ilişkisinin ne olduğuyla asla ilgilenmedim ve buna göre de bir tavır kimseye biçmedim. İnsanlar kendi yaşamlarını kurgulama hakkına sahiptir. Nasıl yaşayacağı, neye inanacağı ya da inanmayacağı onların kendi kişisel meselesidir.  Açık yüreklilikle söylüyorum ki benim zıddımda duran yaşam biçimlerine sahip insanları yadırgama hakkını dahi kendimde görmüyorum. Her insanın kendisine has özel koşulları içerisinde doğru ve yanlışları vardır.  Bana çizilen o dönemde neydi bilmiyorum, kaptan olmamın yönetim katında nasıl bir yansıması oldu inan bir fikrim yok ama şu kesin ki o dönem ben Galatasaray’da kalmak için elimden geleni yaptım, sonuna kadar direndim. Size o süreci anlatayım.

Lütfen anlatın..

Mukalavelemin sona erdiği sezon futbol şube sorumlusu Adnan Polat aynı konumda olan Arif Erdem’i, Okan Buruk’u, Bülent Korkmaz’ı tek tek odasına çağırıp anlaşmak içi çabaladı ve başardı. Ben ise hep bekledim. Son maçtan önce Adnan Sezgin bir antrenman sonrası Mert Korkmaz, Cihat Arslan, Yusuf Tepekule ile beraber beni odasına çağırdı.

O dönemi yakından takip eden birisi olarak hemen araya girip şunu belirteyim; Diğer üç futbolcu ile sizin konumunuz performans ve statü olarak aynı değildi.  Devam edin lütfen..

Hepimizi tek tek içeriye aldı ve bize bir rakam sundular. Ya bunun altına imza atarsınız ya da yollarımız ayrılır. Böyle bir şey görmemiştim.  Her şeyden önce tavır onur kırıcıydı ve zaten o rakama imza atılması da imkânsızdı. Bu şartlar altında imza atmam dedikten bir gün sonra Fenerbahçe beni istedi ve bana Galatasaray’ın verdiği paranın tam iki katını teklif etti. Onlara teşekkür edip kulübümle anlaşma yollarını sonuna kadar zorlayacağımı belirttim. Bu sırada Fenerbahçe kulübüme de gitmiş ve benim için o zamanın parasıyla 50 milyar lira sanırım bonservis bedelinin belirlendiğini öğrenmişler. Ben kulübün bir adım atmasını beklerken onlar bana sundukları rakamı daha da düşürdüler.  Öncesinde dedim ki brüt olan bu rakamı net yapın, imza atayım bunu da kabul etmediler. Çaresizce bekliyorum..  Son gün çaresizlikten bonservisten kalmak istediğimi ilettim. O dönem sizin için belirledikleri bonservis parasının beşte birine bir yıllık imza atıyordunuz..

Kulüp bunu kabul etmedi sanırım

Hak verdim onlara çünkü orası Galatasaray. Anlaşma olmadan böyle federasyon zoruyla  sizi kulüpte tutmaları mümkün değil. Böyle bir örnek yok zaten.  Lakin benim bonservisten dahi alacağım bir yıllık para Galatasaray’ın bana sunduğu paranın iki katı. Diğer yandan Fenerbahçe geliyor ve sitem ediyor. Hem seni satmak istiyorlar hem de bonservisinde bir kuruş indirim yapmıyor diyorlar.  O dönem ben transferin son gününe kadar şartları sonuna kadar zorladım. Transferin bittiği son gün saat 5’e 5 kala İstanbulspor’a imza attım zira kariyeri ortada olan Leo Beenhakker beni  çok istemiş ve bu da benim burada kırılan gururumu biraz olsun onarmıştı.

Hocam sonraki kulüpleri arka arkaya yazayım. Siirt Jet Pa, Yimpaş Yozgat ve..

Kombasan Konya değil mi.  Öyle bir denk geldi ki.. (gülüyor) Ben de bunu Konya’ya imza atmadan önce düşünmüştüm.  Nasıl bir tesadüf böyle diye.  Ama öncesinde aslında Yozgat’a  gitmek istememiştim ama tek seçeneğim buydu.  Konyaspor’da Üstün hoca beni istemişti. Ben de Siirt, Yimpaş ve artık Konya olmaz aman dedim (gülüyor) Onlar da Kombasan bıraktı, kulüp kayyuma kaldı dediler, öyle gittim (gülüyor) Ben Siirt’de de Yimpaş’ta da mağdur oldum çok. Paralarımızı alamadık. Bu hikâye zaten tanıdık gelecektir sana.

Hikmet Karaman ile konuşurken o da benzer sıkıntıları dile getirdi. Size de sorayım, nedir bu Türk Futbolu’nun  sağlıksız ekonomilerden çektiği böyle?

Ben şu an lig sonuncusu bir takımın teknik direktörüyüm. Buna rağmen gelirlerimize göre hareket etmeye fazlasıyla özen gösteriyorum. Kendi kariyerimi düşünüp hareket edersem kulübün sonunu da hazırlayabilirim. Bizim ülkemizde profesyonel yönetim henüz oturmadı ve bu yüzden bu ülkede takım çalıştıran her teknik direktör kulübün mali yapısı hakkında bilgi sahibi olmalı ve planlamayı buna göre yapmalıdır. Ben Akhisar’da benden sonra gelecek olanların sağlıklı koşullarda çalışması için de çabalıyorum. Yoksa Süper Lig’e çıktık hadi alalım bütün oyuncuları demek çok kolay. Unutulan şudur: Hiçbir futbolcu transferi size ligde kalma garantisi vermez ama giderinden fazla yapılan harcama sonucu oluşan kaotik ortam sizi sadece Süper Lig’den düşürmekle kalmaz futbol dünyasındaki varlığınızı dahi tehdit edebilir.  Akhisar gibi bu seviyede var olmamış bir ilçe takımında ise iki kat fazla özen göstermek durumundasınız.  Bu kulübü yönetenler de akil sahibi insanlar. Camianın ne yönde gelişim kat etmesi gerektiğinin bilincinde ve buna göre de hareket ediyorlar. Muazzam projeler sunuyorlar ve hepsi bugüne değil geleceğe yönelik yatırımlar.

İlçeyi de az da olsa gezdim. Bugüne kadar olan tavırlarınızda da dikkat çekici ayrıntı ligde sonuncu olmanıza rağmen burada bir kaos hüküm sürmüyor. Her şey plana uygun bir şekilde gidiyor hissi veriyorsunuz camia olarak..

Biz şu aşamada skorlarla ilgilenmiyoruz.  Böyle bir lüksümüz yok diyelim. Uzun vadede elbette amacımız başarılı sonuçlar almak ama bunun yolu bugün alınacak üç beş galibiyet fazlası adına kulübün varlığını tehlikeye atmaktan geçmiyor. Bir buçuk yıl önce geldiğimde bu kulübü görmeni isterdim. Sadece bu kadar kısa bir zamanda şu içerisinde bulunduğumuz odadan fitness salonundan soyunma odasına kadar her şeyi yeniden yapılandırdık. Borca girmeden ayakta kalmak, futbol seviyesini kendi imkânlarımız ölçüsünde yukarıya çekmek en büyük hedefimiz. Biz ilerliyoruz sanılanın aksine..  Paramız az ama borcumuz yok, futbolcumuz parasını alır, ortam çok güzel. Bu takım bu şekilde düşerse yeniden çıkar ve fakat riskli yatırımlar ve tesisleşme konusundaki eksikleriyle beraber düşerse sonu amatöre kadar gidebilir. Sorumluluk alan insanlar olarak en iyiye ulaşma hedefiyle en kötü senaryoya da hazırlıklı olmak durumundayız.

Teknik direktörlük kariyeriniz aslında başarılarla dolu olmasına rağmen Akhisar ile anılır oldunuz. Malatyaspor’dan Denizlispor’dan Eyüspor’a kadar ortada pek çok başarı hikâyesi var. Genelde düşme potasında kulüpleri alıp zirveye oynattığınızı söyleyebiliriz.

Malatyaspor’da da başarılı olduk ama bu skorlara yansımadı. Takıma geldiğimde oyuncular idman yapmama kararı almışlar ve bana açıklama yapıyorlardı “Hocam bu durumun sizin buraya gelişinizle ilgisi yok, paramızı alamıyoruz” diye. 14 kişi çıktım maçlara ve inan bana iyi bir yol kat ettik. Ben gittikten sonra bir maç dahi kazanamadan küme düştüler. Eyüpspor’a gittiğimde takım sonuncu sıradaydı ligin beşinci haftasında. Son hafta ise final maçında Tavşanlı Linyitspor’a 2-1 kaybederek bir üst lige çıkma şansımızı yitirdik. Denizlispor’da ise işler biraz farklı gelişti. 12 hafta yenilmedik ama bu süreçte dahi taraftar memnun değildi zira kariyerli bir teknik adam beklentisi vardı. İlk yenilginin ardından protestolar hızlandı, hep bir ağızdan küfürler edilmeye başlandı.  Var olan başarı yüzde ellisini benim oluşturduğum kadro kalitesine bağlanıyordu. İstifa ettim. Bu daha çok yönetimin arkamda durması ve bu tavrıyla var olan kaosu sonlandırmasına yönelik bir hareketti ama onlar istifamı kabul ettiler. O kadro çok iyiydi ve kesinlikle Süper Lig’e çıkabilecek konumdaydılar. Akhisar’a ise yine düşme potasında zorlu koşullarda geldim. Kariyerime şöyle bir baktığımda önümde iki seçenek varsa ben hep zorlu olanı işaretlemişim diyebilirim.

Teknik direktörlük hedefiniz nedir ve bu hedefler arasında yurt dışında takım çalıştırmak da var mıdır?

Elbette bir büyük takım çalıştırmak isterim. Milli takım ya da bunların sonrasında Avrupa’da bir takım da çalıştırmaya yönelik hedefler var ama her ne pahasına olursa olsun değil.

Bunu biraz açar mısınız?

 Şöyle açıklayayım. Lig sonuncusu takımın teknik direktörü olabilirim ama kulübe doğru şeyler verdiğimi düşünüyorum. Burasını borca sokup kısa vadedeki başarıyla bir başka yere geçiş yaptıktan sonra yolum Real Madrid’e düşecek olsa dahi bunu yapmamayı doğru buluyorum. Ancak kendi doğrularımla giderken önüme farklı seçenekler çıkarsa bunu seve seve kabul edebilirim. Şunu da belirteyim ben futbolu tutku derecesinde seviyorum, oyun olarak seviyorum.  Ben Eyüp’ü çalıştırdım. Akhisar’ı tarihinde ilk kez Süper Lig’e çıkardım. Benim için bu ikisi gerçekten de aynı başarının farklı isimlendirmeleridir sadece. Aynı hazzı alıyorum ben.  Malatya’da 14 kişilik kadroyla oynadığım oyun hem başarıdır hem de mutluluk vericidir. Üstelik Malatya’da o başarının sahada skora yansımadı ama biz koşullara göre oldukça başarılıydık ve bu beni mutlu ediyordu. Diğer önemli kriter ise futbola biçtiğimiz misyonla ilgili. Bu çok güzel bir oyun ve topluma pozitif anlamda etki etmelidir. Sonuç ya da kariyer odaklı düşünmüyorum. Ertelenen Antalyaspor maçında taraftar grubumuz olan Akigoların yağmurda ıslanan rakip taraftarları arasına almaları, böylesine saygın bir tavrı benimsemiş olmaları benim için o maçta alınacak galibiyetten daha önemlidir.

Ülkenin bu bakış açısına fazlasıyla ihtiyacı var sanırım.

Ben tek başıma bu ülkedeki futbol ortamını değiştiremem ama etki edebildiğim alanda bunu başarmak da bana büyük keyif veriyor. İçeriye çocuk parkı yaptırdık. Futbolun bir oyun olduğu gerçeğini farklı şekilde hissettirmesi açısından da bu bir ihtiyaçtı. Benim futbolculara olan tavrım galibiyet ve mağlubiyette de aynıdır. Kızdıran ya da sevindiren ayrıntılar ise sonuçtan bağımsız futbolun toplumsal rolüne ve spor ahlakına uygun olmayan hal ve davranışlaradır.

Anıl Taşdemir sanırım bu alanda bir yanlış yapmış olmalı ki sezon başından beri sürekli şans verdiğiniz oyuncunuzu kadro dışı bıraktınız..

Anıl’a ve diğer genç oyuncularıma güvenerek yola çıktım ben. Az önce bahsettim. Yıldızlara para dökerek değil böylesine gençleri tanıtarak başarı kazanma biçimini tercih ettim. Sezon başından bu yana ona şans verdim ama Bursaspor maçı öncesi taktik gereği kadroya almadım. Kadroyu duvara astıktan on dakika sonra Anıl odama geldi. Neden kadroda olmadığını sorunca ona ayrıntılarıyla anlattım. Bursaspor orta sahasına karşılık vermek için daha defansif bir yapılanmaya gidildi ve ikinci yarı da tercih etmeyeceğim için almadım dedim, kaldıramadı. Beni rezil ediyorsunuz dedi ki ben her hafta 7 kişiyi kadroya almıyorum, bunları rezil mi ediyorum?  Maç dönüşü basına yaptığı açıklama hoş değildi. Sakat değilim, cezalı değilim ben de bilmiyorum neden oynamadığımı gibi şeyler söyledi. Bu öncelikle yerine oynayacak olan arkadaşlarına haksızlık. Ondan beklenti en az onun kadar değerli insanları ve kulübünü desteklemesiydi. Ben bu cezayı hem bazı değerlerin korunması ama aynı zamanda yeteneğine güvendiğim genç arkadaşımın bundan sonraki yolunda daha doğru hareket etmesini sağlamak için verdim.  Buradan kendisine ders çıkarıp muazzam bir kariyer elde edebilir zira o yeteneğe sahip.

Avrupa’ya göre kıyasladığımız vakit buradaki teknik direktörlerin en büyük eksikliği nedir?

Çalıştırdığımız oyuncuların temel eğitiminin yetersiz oluşu. Bizler bu ülkede hem yarışmak ve aynı zamanda da oyuncuyu eğitmek durumundayız.  Aşağıda eğitim yeterli olmadığı için kaybolan pek çok yetenekli oyuncu var. Futbolcu birliğinin genel anlamda taktik ve oyun bilgisi yeterli olmadığında sizin de performansınız düşüyor ya da işiniz güçleşiyor, sorumluluk alanlarınız genişliyor. Anıl’ın tavrı, bu oyundaki teknik direktörün rolünü kavrayamaması dahi bir altyapı eksikliğidir.

Teknik adamlığın iki yüzü olduğu söylenir.  Motivasyon ve taktiksel yeterlilik. Başarıya giden yolda hangisi sizce daha önemlidir?

Koşullara göre değişebilir. Eğer ki Türkiye’de başarılı olmak istiyorsa teknik direktörün belki de her şeyden önce çok iyi bir psikolog olması gerekir. Her şeyden önce insan yönetiyorsunuz.  Grup psikolojisinden bireysel beklentilere kadar pek çok konuda yetkin olmalısınız. Oluşturacağınız güven ortamı ve inanç kaybolursa dünyanın en iyi idman metodunu dahi  işe yaramaz.

Son olarak herkes yeni stat projesinin son durumunu merak ediyor.

Her şey hazır. Sadece kredi için onayın çıkması bekleniyor. Stat dışında da spor vadisi gibi pek çok spor  branşına hizmet edecek çok güzel projeler var. Biraz zaman gerekiyor sadece. Beni en çok üzen konuların başında stat eksikliği geliyor. İlçe bu Süper Lig havasını bu yüzden soluyamıyor. Diğer takımların buraya gelmesini, bu güzel ortamı görmesini de çok isterdim ama gelecekte sanırım sadece stat değil tesisleşme alanında pek çok yenilikleri buraya getireceğiz.

HER ZAMANKİ SORULAR:

Çocukluğunuzda idolünüz kimdi?

Ben çocukluğumda Fenerbahçeliydim ve Cemil Turan’ın forması vardı. İdolüm o dönemde Cemil Turan’dı. Yabancılardan da Michel Platini’yi çok beğeniyordum.

Sportif direktör eksikliği çekiyor musunuz?

Bana yardımcı olan pek çok güzel insan var ama sanırım burada belirleyici olan son kararı benim veriyor oluşum. İşte bu ayrıntı aslında o insanlardan önemli yardımlar alsam da yükümü hafifletmiyor benim. Sorumluluk yine bizim. Sorunların çözümü aşamasında pek çok insan size yardımcı olsa dahi sorumluluk bana ait olduğu sürece bir yük fazlalığından ve sportif direktör eksikliğinden bahsedebiliriz.

Sizi en çok etkileyen yerli ve yabancı teknik adam?

Yerlilerden Fatih Terim. Yabancılardan ise Saffet Susic. Beraber çalışmadıklarımdan ise Jose Mourinho fazlasıyla etkileyici.

Beğendiğiniz yerli ve yabancı futbolcu?

Manuel Fernandes'i beğeniyorum çok. Onu yeteneğini takımın emrine sunmasını, maç içerisinde bireysel yeteneğinden ziyade takımla bütünleşmesini etkileyici buluyorum. Yerlilerden ise aynı nedenlerden dolayı Arda Turan'ı.

BLOGDAN GELEN SORULAR:

WildHoney: Benim kendisine sorum; Akhisar ve özelinde o bölgenin, Çanakkale, Aydın arasındaki alan, (İzmir, Uşak, Manisa hepsi buna dahil olabilir aslında) halkın futbol'a bakışını nasıl görüyor ve o yöredeki tek zirve lig takımını çalıştırmasının bir avantajı yada dezavantajı varmı? Seyirci desteği yada seyircisizlik gibi. Birde ege bölgesinin takımsızlığını neye bağlıyor?

Bu bölgenin büyük takımlarına gerekli desteğin verilmediğini düşünüyorum. Taraftarları, geleneği ve kültürü olan pek çok büyük kulüp sahipsiz bırakılıyor. Maddi destekten yoksun kendi yanlışları içerisinde boğuluyorlar. Taraftarların ateşli olması da burada sıklıkla takımı geriye götürüyor zira belirli bir plan doğrultusunda hareket edilmiyor, sabır yok ve haliyle istikrardan yoksunlar..

Akhisar halkı ise inanılmaz. Ligin sonunda yer alan bir takımın teknik direktörü olarak halktan takdir görüyorum zira buradaki insanlar gerçeğin farkındalar. Yapılanları görüyor ki çünkü herkes iç içe. Daha dün "Ne yani biz şimdi Fenerbahçe, Galatasaray'la mı oynayacağız" diyorlardı ve gelinen noktada eksikliklerin de bilincindeler.

Burak Eren: Belki imkanlardan kaynaklı ama bir alt ligden Süper Lig'e gelen takımların uyguladığı ezberi bozan takım oldular. Kadro iskeletini koruyup, yeni transferleri de belli dengeleri göz önünde bulundurup gerçekleştirdiler. Bu yüzden de mücadeleleri damima alkışlanacak. Benim sorum şu, Akhisar Belediyesi'nin çok güçlü bir maddi yapısı olsa, kadro çekirdeğini yüzde kaç oranında değiştirirdi yoksa bu iskeleti korumaya devam edip, üzerine mi daha iyi isimler alırlardı?

Paramız olsaydı belki bir ya da iki isim daha transfer ederdik ama asıl fark sanırım niceliksel değil niteliksel olurdu. İskeleti korumaya özen gösteriyoruz, tecrübelilerle gençleri kaynaştırma çabamız devam ederdi. Hali hazırda on bir benzemez takımın "takım olma" süreci diğerlerine göre kalitesi ne olursa olsun çok daha uzun sürerdi. Üstelik genç yeteneklerin iskeleti oturmamış bir takımda ortaya çıkması çok daha zor olurdu.

Floridian: Akhisar'i ligde tutmak icin devre arasi plani nedir? iyi bir scout ekibi var mi yoksa 2-3 yeni yabanci-yerli traansfer uzerinden kumar mi oynayacaklar herkes gibi?

Bu ülke menajerlik sistemi ile çalışıyor. Bizim hali hazırda scout ekibimiz var. Yurt dışında Erdal Keser öncesi Milli Takımlarda çalışmış Metin Tekin ile beraber çalışıyoruz, onun bize oluşturduğu oyuncu havuzu var. Kendi bilgisiyarımızda an ve an takip ettiğimiz oyuncular var.  Biz oyuncuya bir şekilde ulaşsak dahi temel prensip olarak yerinde uzunca bir zaman  izlemenin ve değerlendirmenin ardından transfer etme hedefi güdüyoruz.  Pek çok konuda olduğu gibi burada da yeniyiz ve havuzumuz diğerleri kadar geniş değil ama büyüme her alanda gerçekleşiyor.. Zamanla çok daha iyi olacaktır..