27 Şubat 2014 Perşembe

28 Şubat 2014

Bir demet çiçek mutlu eder hep beni. Dün Kızılay'dan aldım ve eve gelene kadar hep kokladım. Bahçedekilerin açmasını da dört gözle bekliyorum. Onlar kokmuyor ama görünüşlerini seviyorum.
Yine kendimizi oyalayalım, bir parça olsun, bir süreliğine bile olsa. Ne kadar yaşanılır kılarsak hayatı o kadarı kar bize. İnsanların yorduğu, hayatın yorduğu, bizi kalıpların içine alıp kendi şeklimizi ortaya koyamadığımız zamanlar, "yalan dünyanın" sözde kalmayan kendini gerçekten de yalan olduğunun bizzat ispatı, insanlar arası sevimsiz ilişkiler, haksızlıklar.... Sözler gerçekten suya yazılan yazı gibi, bu gün de yaşamak zor zanaat..

Gönlüm dilime dargın, dilim gönlüme, Gönlüm duygularını anlatamadığı için kızarken dilime, Dilim anlatamayacağı şeyleri düşündüğü için kızıyor gönlüme...” (Hz. Mevlana)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder