Kim bilebilirdi bu şehre böyle ansızın veda edeceğimi... 7 aylık hamileyken ayrıldığım bu şehirden kucağımda bebişimle döneceğimi sanıyordum ama planlarımız birden alt üst oldu. İzmir dönüşü minik prensesim uçakta krize girdi, morarana kadar ağladı, kulakları tıkanmasın diye kalkışta verdiğim biberon, meme ve emziklerin hiçbiri işe yaramadı, o ağladı ben ağladım ve 45 dakikalık uçuş bize cehennem gibi geldi! Miniğimizin yine böyle bir travma yaşamaması için Moskova uçuşumuzu iptal ettik. Artık buradayız, prensimiz sık sık gidip gelecek. Her işte bir hayır vardır diyoruz... Zaten Rusya'daki son 4 ayımıza girmiştik, bu süreyi prensimizin yolunu gözleyerek geçireceğiz. Moskova'nın soğuk ve karlı havasını düşününce belki böylesi daha iyi oldu diyorum. Hoş şimdi İstanbul da karlı ama asla Moskova ile kıyas kabul edilemez. Moskova'da kışın -25'leri bile görmüştük! Soğuk havasını olmasa da ben bu şehri gerçekten özleyeceğim. 2 güzel sene geçirdim, çok güzel dostluklar edindim, yeni yerler keşfettim, harika fotoğraflar çektim ve her zaman tebessümle hatırlayacağım anılar biriktirdim. Bir insan yurt dışı deneyiminden başka ne ister öyle di mi?
Dasvidanya Moskova!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder